Mijmeringen

[Oeverloos]

We zijn allemaal begonnen in een slootje.
Dan is het Sneekermeer heel wat.
Eenmaal op het meer wen je aan de ruimte van het water.
Dan vaar je naar Lauwersoog naar een verlaten eilandje op het Lauwersmeer.
Schiermonnikoog wenkt, even schutten en je bent er zo.

Dan wordt de volgende reis Terschelling en dan Vlieland.
Dan ga je het Duitse mini wad op naar paarden eiland Juist en grote bieren eiland Spiekeroog
en ga je over de Weser nadenken.
Eenmaal op de Weser en de Elbe zit je zo op de Oostzee.
En dan kom je niet meer zo gauw terug op de slootjes in Friesland.

Ik kan mij nog goed herinneren hoe ik in de jaren 60 bij Hollum op Ameland
stond te kijken naar de fonteinen van water op het Bornrif.
Heel intimiderend.
Je weet dan niet, dat boven het Bornrif in dieper water, je prima kan verkeren.

Ik was in 1987 op weg van Terschelling naar Ameland.
Na het wantij van Terschelling zag ik niets dan witschuim en rollers in de verte.
waar ik dan met het polyester bootje van 8 m langs moest.
Het bleek het Blauwe Balg geultje te zijn.
Links niks dan schuim van steigerende golfkammen en in het geultje mooi kalm water met in de verte de vuurtoren.
Ik vond het een Bijbelse ervaring.

Misschien vraag je je af waar je het vertrouwen vandaan haalt.
Nou, uit de Perkins 4108 en een schone tank met dieselolie.
Fantastische motor, miste nooit een slag.
Als je op weg bent naar de Oostzee heb je net zo’n ervaring
als je bij Norderney over het Dove Tief naar buiten vaart naar de uiterton.
Maar als je eenmaal met je bootje ter plekke bent,
valt het allemaal reuze mee.

En ja, je kunt bij Staveren rechtuit naar Medemblik varen.
Op een mooie stille dag met zon.
Als je bang bent voor zeeziekte neem je 2 capsules vitamine C in als je vertrekt.
Misschien een pak Chocomel mee.
Mooiste dag op het water ooit.

Een geduldige schipper heeft altijd een mooie wind.

[pascall]

Mijmeringen, is dat iets voor een nieuw topic?

Herkenbaar verhaal Oeverloos, behalve, we zijn allemaal begonnen op een slootje, of je moet de Westerschelde een slootje vinden?

Geboren aan de Westerschelde, een varende familie, zowel van mijn moeders kant als van mijn vaders kant.
Zes broers en een zwager allemaal varend bij de Holland-Amerika lijn.
Het kon niet anders of ik trouwde met meisje uit de mosselvisserij, het bloed kruipt waar het niet gaan kan!
We hadden fuiken staan in de Westerschelde, zittend op een Muralt muurtje wachtend op laagwater, weg dromend, de schepen volgend, waar naar toe, waar vandaan?
Ik moest varen, wij zouden varen!
Het eerste bootje, open zeilbootje met een luchtgekoelde Thomas buitenboormotor, ja zo’n witte.
De trailer vierend met een lang touw op de trekhaak zo de zeedijk af de plomp is, kruisend tussen de zeeschepen.
Iets later een (nieuwe) badkuip met eerst een 4pk, later18, 25, en als klap op de vuurpijl een 50 pk.
Inmiddels hadden we ook een gezonken bootje gekocht en volledig opgeknapt met 2 x20 pk, met deze boot lagen we in een getijdehaven op de Westerschelde.
We vielen altijd droog op de enorme zandplaten in de Westerschelde, daar was één zandplaat en daar bleef een flinke plas water instaan met laagwater, groot genoeg om in te waterskiën.
Weer later, 32 jaar gelede bouwde we onze boot in 3 jaar tijd, hiermee werden de grenzen te verlegd.
Het eerste jaar gingen we via de Roompotsluis naar buiten met NW 5 naar Scheveningen maar het werd Stellendam, was toch wel ruw, maar het smaakte wel naar meer!
De volgende 5 aaneengesloten jaren werd er koers gezet naar Scandinavië, Denemarken, Zweden en Noorwegen.
Nog steeds wordt met regelmaat het noorden opgezocht en hopen dat nog vele malen te doen.
En zo lagen we ook een keer in de sluis van Stavoren, alleen!
De sluiswachter deed zijn schuifraampje open (toen nog een enkele sluis) en riep, weten jullie wel hoe slecht het buiten is het windkracht NW7!!!
Ja sluiswachter dat weten we maar we zijn wel wat gewend!
Hoofdschuddend ging het schuifraampje dicht en de sluisdeuren gingen open.
De bedoeling was Kornwerderzand maar dat was niet te doen, de kop ging er af en toe volledig onder!
Stekend zijn we richting Den Oever gevaren en toen we in de beschutting van de afsluitdijk kwamen koers verlegd naar Kornwerderzand.
Daar zijn we geschut en de Waddenzee opgevaren naar Harlingen, wat een rust op het wad ten opzichte van het IJsselmeer en dat met de zelfde windkracht!
Afijn, we zijn nu wat wijzer, dus ouder geworden, de wilde haren zijn er wel af.
Maar het is een zeer rustgevend gevoel als je weet wat je scheepje aan kan.

Mvg,

Pascal.

[broekie]

Tussen heden en start watersport zit bij mij ook een soortgelijk verhaal.
We gingen in de jaren 60 als jochie naar de Bodensee. De luchtbedden waar we op sliepen werden gebruikt om het water op te gaan.
De volgende vakantie werd zuid Frankrijk. Maar mijn vader was beter voorbereid met een inca rubberboot met een luchtgekoelde MAC.
Was natuurlijk bijzonder in 1965 voor ons. Koning te rijk aan de Mediterrane.
In Nederland wilde mijn ouders iets aan het water voor de weekenden. Na wat zoekwerk werd het de Nieuwkoopse plassen.
Camping was er een jaar en men zocht klanten.
Mooi plekje aan de plas en de inca was er nog. Maar gezien de rotzooi aan de kanten was deze snel lek en werd het een opvouwbare boot, nu bekend als bananen boot.
Dit werd een hechthouten motorboot met 6 pk Johnson. Later polyester motorbootjes en een skiboot.
Mijn broer en ik een piraatje. Deze hebben we uit elkaar gezeild in de jaren. Er was een boegspriet op gemaakt met een fok.
Volgende zeilboot werd een soort flits/schakel en weer later een seahorse.
Daarnaast een speedboot. Waterskiën op de Lek en we gingen ook naar St. Annaland, Zeeland. Groter water, snellere boten en een Hoby cat gingen mee.
Annaland haven was alleen een steiger voor wat recreatie. Mijn vriend zijn ouders hadden daar een arbeiders huisje gekocht. Heel veel mooie weekenden mogen zijn.
Niet kunnen vermoeden tot wat het nu is uitgegroeid.
Ik ging windsurfen en heb in 1980 samen met een vriend een surfschool gerund in Spanje, Blanes. Maanden op de golven gesurft en gezeild. Seahorse op de trailer mee.
Rubberboot om te waterskiën.
Ik ging in 1981 in Warmond aan de Kaag wonen, voor de KWV jachthaven. Seahorse ging ook weer mee. Daarnaast altijd wel een motorbootje erbij.
Eerste polyester kruisertje 6 meter met 20 PK, Skibsplast met 70 PK, rubberboten die meegingen naar Italie en andere plekken waar water is.
Eerste Noorse spitsgatter van 8,50 meter was de verandering om Nederland te gaan verkennen. De wadden op, Zeeuwse wateren en de rivieren.
In 2014 de kotter gekocht.
Als ik nu op de Nieuwkoopse plassen vaar denk ik wat klein, waren we hier altijd aan het zeilen op dit plasje? Toen geen behoefte gehad om verder te gaan.
Mijn broer had al eerder een Grand Banks waar Nederland mee werd ontdekt via het water. Ook hij is altijd tot het water aangetrokken geweest na de start op dat luchtbed op de Bodensee.
Nu varen we samen op naar Texel of Friesland. Steken het IJsselmeer over en kijken elkaar dan aan, denken hetzelfde.

[pascall]

Nou vooruit Oeverloos zal ik het beeld toevoegen, Duitse Bocht 2024.

https://youtu.be/7jlL9a-8bn4

[bassie77]

Nou vooruit Oeverloos zal ik het beeld toevoegen, Duitse Bocht 2024.

https://youtu.be/7jlL9a-8bn4

Prachtig om te zien. Daar hoop ik ook ooit te varen met onze barkas!

Groet Bas

[pascall]

https://youtu.be/kYAcueJVpKM?si=oEip6F9Wfz9fBUb

Het zelfde stukje water onder iets andere omstandigheden

[SimondeDanser]

https://youtu.be/kYAcueJVpKM?si=oEip6F9Wfz9fBUb

Het zelfde stukje water onder iets andere omstandigheden

Ik zag je volgens mij wel achter langs oversteken, toch?

[pascall]

Klopt, we zijden nog tegen elkaar, wat gaat dat ding tekeer!
Wij hadden nergens last van!

[pascall]

Jaar of 15 terug, op weg naar Scandinavië.
Het weer zat niet mee, donkere wolken pakte samen en jaagde over de lagen landen.
Door de Duitse Bocht was geen optie, te ruw voor bemanning en misschien ook wel voor ons schuitje.
Binnen door besloot de Admiraal en ik gehoorzaamde.
Over rivieren en kanalen ploegde ons scheepje voort op weg naar Wilhelmshaven over het Eems Jade kanaal.
Weilanden geleden voorbij versiert met hier en daar een kerktoren, koeien keken ons dromerig na.
Waar is de wind, waar zijn de donkere wolken, de weergoden nemen de weerman op de korrel.
We tuffen vrolijk voort, Wilhelmshaven nadert, en de bladeren blijven ongeroerd.
Reken, tijd, afstand stoomatlas, snelheid, kaarten, volgens mijn berekening komt het precies mooi uit.
We besluiten door te zetten, het is een wonder van geluk, om 19.00 uur gaan de enorme sluisdeuren open, de poorten naar het oneindige.
Het valt als puzzelstukjes in elkaar, 19.00 uur door de sluis, de eb zit er goed in en we vliegen naar buiten, onze schuit heeft vleugels.
Op de splitsing Jade Duitse Bocht pikken we de vloed op en spoelen de Elbe in.
En de wind, niet zichtbaar, niet voelbaar, olie glad, de beruchte Duitse Bocht sluimert in ons kielzog, vermengd met een onder gaande zon
Om iets over twaalven middernacht varen we Cuxhaven binnen, voldaan en overgaand van droom naar droom.

Het was een van onze mooiste tochten door de Duitse Bocht, onverwacht niet gepland en onvergetelijk.
De muziek speelde daadwerkelijk op dat moment daarom is de kwaliteit niet best.

https://studio.youtube.com/video/f4bxih7XIhY/edit

Mvg,

Pascal.

[Oeverloos]

Aan het begin van een stille avond in 1988 
kwam achterin de haven van het Deense Marstal, 
een verlate Duitse kits aan varen.
De schipper was van verre al hoorbaar.
De vrouw stond voorop met een lijn.
Op luide toon commanderend voer hij op onze achterste steiger af 
waar aan de kop ruimte was.

De vrouw rende van voor naar achter en terug over het dek
zijn Duitse bevelen volgend.
Uiteindelijk lag het schip afgemeerd. 

Niemand van onze steiger had een hand uitgestoken.
Uit verschillende motorbootjes kwamen Deense mannen tevoorschijn 
die naar het Duitse schip liepen.

Zij zeiden dat het schip daar niet mocht liggen.
Het schip moest weg.
De Duitse schipper stond met de handen omhoog van onbegrip.
“Das gibt’s doch nicht”
De mannen op de steiger zeiden:
”Omdat jij jouw vrouw commandeerde, mag je hier niet liggen”,
maar dan in het Deens met een boos gezicht
met wijzende gebaren richting de havenuitgang.

Zwijgend werden de landvasten los gemaakt.
De kits voer weg.
De stilte was nog nooit zo stil.
Op het gezicht tegenover mij speelde een glimlach.