Een stalen schip is zwaarder, stabieler en zet door,
dus die leg je niet zomaar even stil met een klapje.
Stalen boten roesten van binnen uit.
Met name het vlak onder tanks, het gasluik, ankerbak.
Diverse Doerakken zijn van een nieuw vlak voorzien.
Dat stelt niet zo veel voor en je kunt weer 60 jaar doorvaren.
En heb je ooit een Doerak bemanning gezien die niet vrolijk keek?
Maar er zijn ook doorgeroeste Doerakken met een bodem die door een schraalhans met epoxy is gerepareerd.
Dat is knoeiwerk.
Die kun je beter laten liggen.
Tenslotte, een stalen boot heeft altijd nog een oud ijzer waarde.
En de stalen motorboot is typisch voor de trotse Nederlandse jachtbouw.
Een polyester boot vaart heel anders dan een stalen boot.
Een polyester schip waait sneller weg en is bewegelijker.
Maar je went er snel aan.
Ik heb vroeger met een Saga 27 gevaren met een Perkins 4108, 50 pk.
Pracht boot op de Oostzee.
Aanleggen? Je komt vrijmoedig aanvaren, een klapje en je ligt stil.
De leeftijd van een polyester schip is niet echt een goede leidraad voor de kwaliteit van de romp.
Er is een verschil tussen het dek en de romp onder de waterlijn.
Dekken geven vaak problemen.
Je merkt het als ze sompig aanvoelen en doorbuigen als je over de gangboorden loopt.
De kwaliteit van de romp hangt af van het fabricage proces destijds
b.v. volglas of laagjes met een kernlaag,
en hoe de vorige eigenaars op het schip hebben gepast.
Een romp uit de jaren 70 kan nog in prima staat zijn omdat het super sterk is gemaakt en
de vorige eigenaars het schip in de winter op het droge hebben gezet.
Je noemt o.a. de Albin DeLuxe uit Zweden.
Een polyester boot die in Nederland in de loop van de jaren door zijn eigenaar geen epoxylaag heeft gekregen
en die ergens in een haventje ligt weg te kwijnen,
daar kun je het beste een meting van het watergehalte van de romp laten verrichten.
Je staat er soms versteld van hoe achteloos sommige schippers met hun bezit omgaan.
Zo’n schip met zo veel achterstallig onderhoud, is een grote rode vlag.
Mijn ervaring is dat vocht gewoon dwars door de gelcoat heen gaat
en op den duur een reactie aangaat in het polyester en dan zorgt voor osmose.
En dan heb je verder nog kans op osmose
doordat er water in de bilge heeft gestaan, dus van binnen uit.
Onverkoopbaar.
Het is zinvol bij elk polyester schip een vocht gehalte percentage te laten verrichten.
Ik heb gezien dat een gave romp, zonder epoxylaag dus alleen een gelcoat en antifouling,
na één zomer in een ondiep, warm modderslootje, overal blazen op het onderwaterschip kreeg.
Dus de temperatuur van het water is ook een factor.
De romp van een 10 jaar oud schip dat geen juiste epoxy verf lagen heeft gekregen bij aankoop
en dat al die jaren in het water heeft gelegen kan heel goed osmose oplopen.
Maar een polyester romp die bij nieuwkoop de juiste laagdikte waterdichte epoxyverf heeft gekregen onder de antifouling,
blijft zo goed als nieuw omdat chemische reacties geen kans krijgen.
Soms een schip met vocht in de romp onder de waterlijn
daarna een epoxycoating van zoveel lagen gekregen.
Voor zo’n boot kun je niet instaan.
Als je een schip treft dat een goede polyester romp heeft maar ook osmose
dan hoef je daar overigens niet meteen van weg te rennen.
Soms is het oppervlakkig en best te behandelen,
met name bij een volglas romp.
En de prijs is er ook naar.
De prijs kan zelfs negatief zijn.
Polyester boten moeten worden afgevoerd aan het einde van hun leven.
Dat doet niemand omdat er kosten mee gemoeid zijn.
Je ziet die boten soms jaren ergens op de kant staan.
Vaak heeft er ook water in gestaan.
Die boten hebben niet een waarde, maar zijn een kostenpost.
Meestal moet de gemeente die boten afvoeren omdat de eigenaar onvindbaar is.
Kortom, hoeveel TLC (Tender Loving Care) heeft het schip gehad.
En dan maakt het niet uit of het oud of jong is.
Ik kijk op dit moment door de ramen van de stuurhut in Denemarken
uit op een Albin Ballad uit de jaren 70 die al jaren op de kant staat.
Stiefmoederlijk behandeld, de eigenaar kijkt er niet naar om.
Daarnaast staat een Duitse in Nederland gebouwde Van de Stadt Forna 37 van massief mahoni waar liefdevol antifouling op wordt gezet.
Koos Blonk heeft een boek over polyester geschreven:
https://www.blonkjachtexpertise.nl/expe ... torjachten
) etc. Ik weet, ook staal heeft nadelen en indien niet voldoende onderhouden een eindige levensduur.
