De voorbereiding van een ankerpunt tijdens de vakantie laat mij terugdenken aan de vakanties in mijn jeugd.
In de jaren 70 & 80 gingen we vaak naar Joegoslavië op vakantie, altijd met caravan en onze rubberboot met bb.
Voor het ankerpunt in de baai nam m'n vader altijd een oude autoband (aan de onderkant afgesloten door een plaatje triplex), een baaltje cement en een stukje ketting mee.
Nadat de voortent was opgezet gingen we zwemmen en kijken of er nog "oude" ankerpunten van voorgaande jaren ongebruikt waren. Als we een bruikbaar ankerpunt vonden werd er een boeitje aangeknoopt om te laten zien dat deze bezet was, punten met een boei werden altijd gerespecteerd.
Als er geen ankerpunt gevonden werd was het een vast ritueel om 's avonds de band te vullen met cement met de ketting hierin, daarna de boot gereed maken.
De volgende dag de boot en het ankerpunt naar de baai brengen en op een geschikte plaats op de bodem laten zakken met een boei.
In die tijd liet iedereen de ankerpunten na de vakantie liggen en werden ze voor vertrek vaak over gegeven aan nieuwkomers met een boot. Het was min of meer een gewoonte om de zaak ongemarkeerd te laten liggen met de gedachte "het scheelt mij werk en iemand anders kan er blij mee zijn
. Er werd nooit over nagedacht dat zwemmers, hengelaars, het milieu of anderen hier later last van zouden krijgen.
Op de camping gebeurde een enkele keer dat iemand zijn ankerpunt van een voorgaand jaar claimde nadat deze in gebruik was genomen door iemand die eerder arriveerde. Dat waren soms verhitte discussies op de camping, meestal betrof het onze oosterburen en soms een Fransoos die hier amok over gingen maken
. Dit tot grote hilariteit van de omringende kampeerders.
In de huidige tijd zou ik zeker mijn ankerpunt opruimen of eventueel overdragen aan een nieuwe vakantie gast, maar in die tijd werd er gewoon anders gedacht.
Ook terugkijkend: Wie haalt het in z'n hoofd om met een baal cement en een oude band in z'n auto heel Europa te doorkruisen
Al doende leert men en denkt iedereen tegenwoordig beter na over het (niet) achterlaten van dergelijke zaken.
De ankerpunten van mijn vader waren altijd wel goed op zowel zanderige als stenen bodem, ook met slecht weer en hoge golven.
Groet,
Roelof
The bitterness of poor quality remain long after the sweetness of a low price is forgotten