De samenleving wordt sinds mensenheugenis voor schijnbaar onoverkomelijke problemen geplaatst, maar op de een of andere manier verdwijnen die ook weer in de marge van de geschiedenis.
En dan heb ik het over échte problemen. Niet dat kleine bier, zoals het dreigende overschot aan luxeschroot.
Ruwweg 1/3 daarvan zal een nieuw baasje krijgen, en daar zitten zonder twijfel ook weer jonge gezinnen bij. Uiteraard zijn dat de betere bootjes. De rest is uitgediend, en verkommert nog een paar jaar aan walletjes of in jachthavens. Maar vroeg of laat verdwijnen die roemloos in een grijper van de gemeente. Tja, dat kost de gemeenschap een paar centen, maar ik denk niet dat we daar een boterham minder om eten.
In mijn thuishaven, Amsterdam, maakt de gemeente daar de laatste vijf jaar al serieus werk van. Bootjes zonder sticker krijgen zes weken respijt, en worden dan afgevoerd naar een bewaarplaats. Dat is nou eenmaal verplicht bij onteigening door de overheid. Na een wettelijk voorgeschreven periode gaan ze naar de afvalverwerking. De onkosten zijn niet op de gemeentebegroting terug te vinden.
En het helpt! Het aantal verlaten wrakken neemt hier echt zichtbaar af.