pascall schreef:Oke, ga je met de Huttetrutte?

Staat op mijn bucketlist... Die grote cruiseschepen zijn mij te massaal. Te grote overgang van mijn kleine scheepje
Vertrekt misschien weer ooit van de Eemshaven.

Die grote cruiseschepen zijn mij te massaal.

Klopt, zijn varende dorpen.
Wij hebben het cruisen sinds een paar jaar ontdekt en bevalt wel. In 2022 een middellandse zee cruise gedaan als eerste.
Afgelopen najaar van Barcelona via de nodige eilanden groepen naar Florida gevaren.

In februari 2025 gaan we met mijn zwager en schoonzus van Tenerife naar Kaapverdië (meerdere eilanden) en terug.
Die zouden we al eens maken, maar mijn zwager viel even uit met een hartaanval.
Dat is nu onder controle en we gaan maar gewoon door.

We gaan nu toch ook meer kijken naar kleinere schepen.
De prijs gaat wel flink omhoog dan.
We hebben het dan over zoiets, prijs is drievoudig in vergelijking met de grote schepen.

https://www.norske.nl/trip/kaapverdie-b ... /?pageId=1

Zolang Timmermans er zijn vinger niet op kan leggen en je hebt maar 1 leventje man.
Ik geloof dat deze schepen met dank aan Tjeerd, wel de zwartwater afsluiters verzegeld hebben.

hebben jullie allemaal een beetje te veel geld over of zo ?

Mijn enige geldprobleem is hoe het goed te laten renderen en box 3 belasting een beetje te minimaliseren

Wolf1 schreef:Pascal, geheel mee eens, het jaar in 2 ͤ delen, èèn deel varen en genieten van zon en water, en een deel thuis wonen en werken, en voldoening vinden in alles wat we hebben bedacht en het onderhoud van alle sociale kontacten !
Gr. Wolf1

Dit, of op andere wijze een voet aan de vaste wal houden. Zo deden wij het ook toen de kinderen nog klein waren. De hele zomer vanaf hemelvaartsdag tot in de herfst aan boord, en in de winter voor de wal, tegenover ons huurhuisje. In de winter nog af en toe een lang weekend weg, want aan boord bij de kachel door de boze buitenwereld varen is heel bijzonder. Gezellig en geborgen. Dat kon nog in de jaren 80. Met de regelgeving van nu zou dat in Amsterdam niet meer kunnen.

Maar hoe gezond en kras ook, er komt een moment waarop het niet meer gaat. Dat kun je voor je uitduwen, maar op enig moment is het zover. En dat moment komt altijd ongelegen. Daardoor heb ik een zekere bewondering voor geesten die met groot optimisme er vanuit gaan dat er zich dan ook wel weer een oplossing aandient.

Ergens in dit draadje zag ik het aspect geld langskomen. Ook dat speelt een rol. Heb je vermogen achter de hand om, als het echt niet meer gaat, een leuk huisje aan de wal te kopen (of te hebben kunnen aanhouden), dan is het een stuk makkelijker om je in het avontuur te storten.

Maar het blijft een aantrekkelijke gedachte!

Wie niet permanent op een boot wil wonen, lekker zo laten en je niet aangesproken voelen.
Ik ben een pleitbezorger voor mensen die wel permanent op een boot zouden willen wonen maar de finale stap eng vinden.

De enige zekerheid die we allemaal hebben is een enkeltje hiernamaals en onzekerheden zit in het bolletje.
Natuurlijk, als je reeds krakkemikkig bent moet je er vooral niet aan beginnen.
Maar als je niet te krakkemikkig bent is het een ander verhaal.
Dan is het vooral dealen met gedachten in dat bolletje.

Wat mij betreft is het een kwestie van omgaan met 'what if' of denken in kansen en mogelijkheden.
Het is vergelijkbaar met een discussie omtrent ondernemer willen worden maar blijven kiezen voor de 'zekerheid' van loondienst.
Loondienst biedt die zekerheid niet altijd en ondernemen kan ook slagen.

Het is ook niet altijd een kwestie van geld.
Achter ons ligt een zeilbootje met permanente bewoners.
Dat bootje heeft zoveel onderhoud nodig dat ik het niet meer zou kunnen overzien.
Maar die mensen hebben het uiterst naar de zin en dealen prima met de wat minder luxe situatie.
Zo kennen we nog een stel op de Med, inmiddels best een beetje krakkemikkig.
Weliswaar hebben ze het iets beter dan zij met het zeilbootje maar een vetpot is het ook niet.
Maar ze liggen nu wel te genieten in Italië en zouden niets anders willen.
En v.w.b. 'what if'? Ook daar komt wel weer een oplossing voor.
We leven in Europa en we laten hier niemand op de vuilnisbelt liggen.

V.w.b. sociale contacten: Even heen en weer kost ook niet de wereld meer en er is plenty volk dat langs komt (graag ook weer niet teveel ).

broekie schreef:Klopt, zijn varende dorpen.

Zeg maar gerust steden.
Ik hoef niet mee, maar vanuit nautisch perspectief vind ik ze fascinerend, die zeereuzen. Wat dáár aan techniek aan boord in schuilgaat is ronduit indrukwekkend. En dan bij de Passengers Terminal Amsterdam rondgaan en afmeren zonder sleepbootassistentie. Één havendienstbootje erbij. En om ze majestueus te zien langsschuiven achter het Centraal station verveelt nooit.
Maar nogmaals, mee hoef ik niet! Nou ja, toen ik jonger was als vakantiebaantje.

tja ze reizen hoeft mij niet meer ,,mijn langste zeereis was 46000.mijl in een wereld reis dus.

Deze mensen wonen ook op een boot. Ze maken filmpjes over hun reilen en zeilen daarover.
Dan is het wel te doen.

https://www.youtube.com/watch?v=M8qgGoDqqw8

Als je de filmpjes volgt zie je dat er altijd wel wat te doen is, maar ook hoe mooi en plezierig ze het wonen op een schip ervaren.