wonen op een jacht

[broekie]

@Yep. Je bevestigd wat ik denk en heb geschreven. Zo liggen de zaken.
Het is een way of life. Voor de een wel en de ander niet.
Wat de toekomst brengt is onvoorspelbaar. Dan komt er ook weer een oplossing in een andere levensfase.
Dan heb je de tijd op de boot voorlopig meegenomen.

Jullie doen het vanuit een wens en overtuiging. Niet uit noodzakelijk financieel punt.
Dan kun je een comfortabele woon situatie creëren zonder stress voor de toekomst.
Weg terug is er ook als het moet.

Kom in de tweede helft van Mei naar Scandinavië, Noorwegen tot aan de Noordkaap met een hele grote boot.
Toeter even als we voorbij komen bij je.

[aadbloem]

Maar dan heb je hetzelfde comfort als in een appartement.

Yep helemaal duidelijk en prima opzet. Dat verhuizen hebben we niet, we hebben gewoon alles ruim voorhanden aan beide kanten. Uiteraard wel wat tassen kleding, beddegoed en wat voor de hand liggende spulletjes maar een echte verhuizing, nee dat niet.

Nogmaals ik heb veel respect en ben een beetje jaloers op je 'woning en woongenot' maar toch wel de hamvraag: Wat als de ouderdom die bijna onvermijdelijk met gebreken komt een rol gaat spelen en het klimmen naar boven van en naar het achterdek, artsenbezoek, ziekenhuis afspraken en dergelijke het op een boot wonen in de weg gaan zitten? Wat is dan jullie plan? Dit was voor ons doorslaggevend om het niet te doen. Heb je dat ook meegenomen in het besluit om op de boot te gaan wonen? Wat is dan je plan? Ik heb een dergelijk gevalletje zien gebeuren op onze jachthaven. Een ouder echtpaar waarvan de man ineens wegviel en moeders de vrouw die al met een rollator en later met een scootmobiel over de haven ging verkeerde een paar jaar in eindeloze ellende om weer aan wal te gaan wonen. Armoe. De boot was van onvoldoende waarde om een huis of appartement te kopen. Voor ons een reden waarvan we zeggen, het is nog niet zover maar op een gegeven moment komt dat dichterbij....

[pascall]

Tja ieder zijn ding, maar absoluut niet mijn ding, ofwel ons ding.
Mijn vrouw, misschien wel maar niet onder de 20 meter.
Ik, nee echt niet, altijd een gesukkel aan boord als je alles zelf doet!
Thuis zo makkelijk met een compleet machinepark tot je beschikking, en laten doen met de vele klunzen in deze tijd en schrijven met een riek, moet er niet aan denken!
Veel te veel hobby's die aan boord onmogelijk zijn, en let wel, niet dat we niet graag varen want met 12000 uur op de teller in 27 jaar zijn er weinig die dit evenaren.
Maar wonen en varen is een groot verschil, de meeste scheepsbewoners varen niet.
Ik snoep het liefst van twee walletjes en geniet zo van beide voordelen!

Mvg,

Pascal.

[Wolf1]

Pascal, geheel mee eens, het jaar in 2 ͤ delen, èèn deel varen en genieten van zon en water, en een deel thuis wonen en werken, en voldoening vinden in alles wat we hebben bedacht en het onderhoud van alle sociale kontacten !
Gr. Wolf1

[pascall]

om in de tweede helft van Mei naar Scandinavië, Noorwegen tot aan de Noordkaap met een hele grote boot.
Toeter even als we voorbij komen bij je.

Oke, ga je met de Huttetrutte?

Mvg,

Pascal.

[Yep]

Wat als de ouderdom die bijna onvermijdelijk met gebreken komt een rol gaat spelen en het klimmen naar boven van en naar het achterdek, artsenbezoek, ziekenhuis afspraken en dergelijke het op een boot wonen in de weg gaan zitten? Wat is dan jullie plan?

Legitieme vraag, zeker, wij zijn tenslotte ook geen twintig.
Ons idee: Als je bij dit soort beslissingen de 'What if' vraag leidend laat worden komt het er niet van.
Wij hebben onszelf deze vragen ook gesteld (en antwoorden gevonden) vanuit de gedachte dat we op de boot zitten, niet voorafgaand aan de keuze.
Voorafgaand aan een rigoureuze keuze zijn er al snel teveel antwoorden te bedenken om het niet te doen.
We wilden gewoon dit leven gaan l(ij)(ei)den .

Om de vraag van TS te beantwoorden want daar ging het om: Gewoon doen als je zoiets ECHT wilt.

[Yep]

@Yep. Je bevestigd wat ik denk en heb geschreven. Zo liggen de zaken.
Het is een way of life. Voor de een wel en de ander niet.
Wat de toekomst brengt is onvoorspelbaar. Dan komt er ook weer een oplossing in een andere levensfase.
Dan heb je de tijd op de boot voorlopig meegenomen.

Jullie doen het vanuit een wens en overtuiging. Niet uit noodzakelijk financieel punt.
Dan kun je een comfortabele woon situatie creëren zonder stress voor de toekomst.
Weg terug is er ook als het moet.

Kom in de tweede helft van Mei naar Scandinavië, Noorwegen tot aan de Noordkaap met een hele grote boot.
Toeter even als we voorbij komen bij je.

Precies, hier gaat het om.
Gelijk Pascal ben ik benieuwd naar wat voor schuit .
En welke havens doe je aan?

[broekie]

Oke, ga je met de Huttetrutte?

Nee met de Maffia Ship Company, kortweg MSC.

Starten in Hamburg en dan deze reis.

https://www.scanbritain.nl/cruises/Crui ... %202024%20.

Bewust gekozen voor tweede helft Mei voor het weer.

[Yep]

Wow, gave trip Broekie!!!

[heuvels]

Ik heb een dergelijk gevalletje zien gebeuren op onze jachthaven. Een ouder echtpaar waarvan de man ineens wegviel en moeders de vrouw die al met een rollator en later met een scootmobiel over de haven ging verkeerde een paar jaar in eindeloze ellende om weer aan wal te gaan wonen. Armoe. De boot was van onvoldoende waarde om een huis of appartement te kopen. Voor ons een reden waarvan we zeggen, het is nog niet zover maar op een gegeven moment komt dat dichterbij....

Niet denkbeeldig, kennissen van ons reizen sinds pensionering met een camper+caravan 's winters door Spanje/Portugal, en 's zomers op de camping in NL. Vorig jaar kreeg hij hartproblemen en prostaatkanker. Nu gedotterd en chemo's en armoe hier in NL in de caravan. Maar ik geloof dat ze toch weer naar Spanje willen zodra het enigszins gaat.