Met de billen bloot!
Geplaatst: 13 Jan 2018, 08:03
Ik dacht, dit onderwerp hebben we hier nog niet, kan hilarisch zijn, leerzaam, informatief, en vooral, imagoschade herstellend, of net niet.
Zal ik dan maar?!
Ooit gingen wij naar Ameland, je weet wel, een van de waddeneilanden waar het zo lekker druk kan zijn,
Zo ook nu, en we werkte als een magneet, want er plakte binnen no time 4 van die platten schuiten aan ons vast, met van die schilden op zij, ken je ze?
Allemaal niet erg, was het niet dat die scheepjes er een horde kinderen uit kraamde, ook niet erg natuurlijk, alleen willen die allemaal de benen strekken.
Toen werd het minder aangenaam, we zagen van alles voorbij komen, emmers, scheppen, vliegers, fietsen, en nog veeeeel meer, en als laatste, een grote hond, zo een van dat Duitse merk.
Maar, nog steeds niets aan de hand, het begon pas toen heel het circus als golven op en neer gingen, er af en weer terug en vieze versa........
Toen hadden we het gehad, we besloten om voor de haven droog te vallen, in alle rust, met de nadruk op rust!
Nou dat was me wat, toen begon het pas!
Wij een mooi plekje uitzoeken,de dieptemeter in de gaten houdend, ja dit moet het wezen!
Anker uit en wachten dat het water gaat vallen, we wilde niet te vroeg droogvallen want de volgende dag wilden we op tijd weg kunnen, er zat een namelijk een wantij in ons vaarprograma.
Het water viel, wij zakten, alleen wij bleven zakken, terwijl rond ons er al boten droog begonnen te vallen, dat is vreemd.
Wat was het geval, we lage precies in een geul, echt goed van mij, hoe kan je het zo mikken!
Alleen was dat niet de bedoeling, en het werd steeds rumoeriger in dat geultje, het leek de Colorado rivier wel, zo stromen!
Daar zat ik dan op het voordek, angstvallig ons anker in de gaten houdend, het ankertouw stond als een snaar, al het water van het droogvallende wad stroomde rond ons heen, en dat met het schitterde uitzicht van twee hogen slik wallen.
Het moet een prachtig zicht zijn geweest, vanaf die andere schepen, een mast die uit het slik steekt, misschien dat de schemer ons nog heeft gecamoufleerd, de nacht valt in.
En als je denkt dat het nu voorbij , echt niet!
Nu begon het pas, welleswaar was het al enige tijd minder hart gaan stromen, en was de rust weder gekeerd, maar dit was van korte duur, je moet weten dat dat water ook weer terug komt.
Toen begon de ellende, het tij keert , de boot draaide in de geul, nee, de boot probeerde te draaien in de geul, we zaten mooi klem tussen beide oevers terwijl het water onder de boot kolkte en dat in de nacht, pffffff.
Dat was nou niet zo'n prettige positie, zeker niet om naar bed te gaan, dus de motor gestart en vol gas vooruit!
Door het schroefwater spoelde er voldoende slik weg, een klapje achteruit en we draaide, en toen begon het weer opnieuw, wacht houden bij het anker, kijken of het houd.
Uiteindelijk vulde de geul zich met water en verminderde de druk op het anker, he he, eindelijk slapen.
En het moraal van het verhaal, we vielen in een diepe slaap en verspeelde zo ons tij, we waren te laat om nog over het wantij te komen.
We zijn toen buitenom, overzee dus, naar Terschelling gevaren, prachtig weer, een gladde zee, uit eindelijk een schitterende tocht, eind goed al goed!
Wie volgt?
Mvg,
Pascal.
P.S. we vallen nog steeds droog hoor
Zal ik dan maar?!
Ooit gingen wij naar Ameland, je weet wel, een van de waddeneilanden waar het zo lekker druk kan zijn,
Zo ook nu, en we werkte als een magneet, want er plakte binnen no time 4 van die platten schuiten aan ons vast, met van die schilden op zij, ken je ze?
Allemaal niet erg, was het niet dat die scheepjes er een horde kinderen uit kraamde, ook niet erg natuurlijk, alleen willen die allemaal de benen strekken.
Toen werd het minder aangenaam, we zagen van alles voorbij komen, emmers, scheppen, vliegers, fietsen, en nog veeeeel meer, en als laatste, een grote hond, zo een van dat Duitse merk.
Maar, nog steeds niets aan de hand, het begon pas toen heel het circus als golven op en neer gingen, er af en weer terug en vieze versa........
Toen hadden we het gehad, we besloten om voor de haven droog te vallen, in alle rust, met de nadruk op rust!
Nou dat was me wat, toen begon het pas!
Wij een mooi plekje uitzoeken,de dieptemeter in de gaten houdend, ja dit moet het wezen!
Anker uit en wachten dat het water gaat vallen, we wilde niet te vroeg droogvallen want de volgende dag wilden we op tijd weg kunnen, er zat een namelijk een wantij in ons vaarprograma.
Het water viel, wij zakten, alleen wij bleven zakken, terwijl rond ons er al boten droog begonnen te vallen, dat is vreemd.
Wat was het geval, we lage precies in een geul, echt goed van mij, hoe kan je het zo mikken!
Alleen was dat niet de bedoeling, en het werd steeds rumoeriger in dat geultje, het leek de Colorado rivier wel, zo stromen!
Daar zat ik dan op het voordek, angstvallig ons anker in de gaten houdend, het ankertouw stond als een snaar, al het water van het droogvallende wad stroomde rond ons heen, en dat met het schitterde uitzicht van twee hogen slik wallen.
Het moet een prachtig zicht zijn geweest, vanaf die andere schepen, een mast die uit het slik steekt, misschien dat de schemer ons nog heeft gecamoufleerd, de nacht valt in.
En als je denkt dat het nu voorbij , echt niet!
Nu begon het pas, welleswaar was het al enige tijd minder hart gaan stromen, en was de rust weder gekeerd, maar dit was van korte duur, je moet weten dat dat water ook weer terug komt.
Toen begon de ellende, het tij keert , de boot draaide in de geul, nee, de boot probeerde te draaien in de geul, we zaten mooi klem tussen beide oevers terwijl het water onder de boot kolkte en dat in de nacht, pffffff.
Dat was nou niet zo'n prettige positie, zeker niet om naar bed te gaan, dus de motor gestart en vol gas vooruit!
Door het schroefwater spoelde er voldoende slik weg, een klapje achteruit en we draaide, en toen begon het weer opnieuw, wacht houden bij het anker, kijken of het houd.
Uiteindelijk vulde de geul zich met water en verminderde de druk op het anker, he he, eindelijk slapen.
En het moraal van het verhaal, we vielen in een diepe slaap en verspeelde zo ons tij, we waren te laat om nog over het wantij te komen.
We zijn toen buitenom, overzee dus, naar Terschelling gevaren, prachtig weer, een gladde zee, uit eindelijk een schitterende tocht, eind goed al goed!
Wie volgt?
Mvg,
Pascal.
P.S. we vallen nog steeds droog hoor