R.C.Grootveld schreef: Weggezet door de hekgolf van een passerend groot schip (en dus inschattingsfout)
Daarbij is het een interessante vraag: wiens inschattingsfout?
Veel te makkelijk wordt daarbij aangenomen dat de fout ligt bij de jachtschipper, want die moet maar rekening houden met de gevaarsetting van de beroepsvaart.
Maar die gevaarsetting wordt ingebracht door de beroepsvaart (en dan met name de schaalvergroting) en dus ligt de verantwoordelijkheid bij de beroepsschipper daar rekening mee te houden.
Met andere woorden: als die ziet dat hij weliswaar een tragere collega kan oplopen, maar dat een jachtje daarbij mogelijk in de verdrukking kan komen, dan moet hij inhouden, en niet denken die ziet maar hoe hij zich redt, want die heeft hier niks te zoeken. En dat zie je maar al te vaak gebeuren, waarbij dankzij de stuurmanskunsten van de jachtschipper uiteindelijk geen ongelukken gebeuren.
Pikant is daarbij de uitspraak van de rechter in de zaak van de overvaring van een jacht bij St. Andries. Dat jacht zou teveel in het midden hebben gevaren waardoor die in de dode hoek zat van het vrachtschip. Maar de rechter oordeelde alles goed en wel, maar het is úw dode hoek. Het is úw keuze daarmee te varen, dus is het úw verantwoordelijkheid daarmee rekening te houden. Het jacht werd in het gelijk gesteld en de schipper werd veroordeeld. In mijn ogen volkomen terecht.
Wie vaart zit niet aan de grond.
Met schippersgroet, Guido