henkvd schreef:Mee eens dat op binnenwater het allemaal zo spannend niet is, op zee is het verrekte makkelijk, niet elk stukje tupperware geeft een lekkere echo op de radar.
Dat is ook maar weer betrekkelijk. Op de meeste doorgaande routes misschien wel, maar als je in het donker de Kreekrak nadert vanuit het noorden, dan is de hele horizon is één groot lichtorgel van de petrochemische industrie in de Antwerpse haven. Dan moet je echt verdomd goed op je tellen passen om daartussen nog navigatie- en sluislichten te herkennen. Hetzelfde geldt voor de grote zeehavens.
En natuurlijk kun je je afvragen: wat heeft een recreant daar dan te zoeken, maar dat vind ik een verkeerd uitgangspunt. Neem nou wat jij dan tupperware noemt. Het zou de beroepsgroep sieren als het nou 's erkende dat ook zij volwaardige deelnemers aan het nautische verkeer zijn. Met 'maar ik verdien er m'n brood mee' heb je nog niet het recht van de sterkste.
Recreanten die op zee varen zijn zich doorgaans goed bewust van hun kwetsbaarheid, en hebben hun kennis en techniek in het algemeen beter in orde dan recreanten op het binnenwater. Die hoef je echt niks uit te leggen over melden bij, en kruisen van de shipping lanes. En natuurlijk ontstaat daarbij ook wel eens verwarring, maar vlak de cowboys onder de (middel)kleine handelsvaart ook niet uit.
Het missen op de radar van 'tupperware' is een beetje als de dode hoek op binnenvaartschepen: begrijpelijk soms, maar het is a priori de verantwoordelijkheid van het grote schip om tupperware, mits dat zich aan de regels houdt, wél te zien. Dan zet je bij het aanlopen van de Europoort maar een wachtsmannetje op de bak.
Goddank dwalen we weer flink af!
Wie vaart zit niet aan de grond.
Met schippersgroet, Guido