fox4you schreef:vuuren1 schreef:Wij monteren ze met RVS draadeinden en meten de weerstand. Daarna gaan de bevestigingen in een epoxycoating.
Ik heb bij een groot aantal schepen de aan de scheepshuid gelaste anodes vervangen door een bevestiging met gewone stalen bouten en laste de bouten met de kop tegen de huid aan.
Rond een kopbout lassen gaat naar mijn gevoel beter dan rond een draadeind en de boutkop is ook gelijk de afstand die de anode vrij blijft van de scheepshuid.
Om zo min mogelijk verschillende materialen onder de waterlijn te hebben gebruik ik geen RVS.
De bevestigingspunten uiteraard altijd goed in de coating zetten.
Nu we het toch over anodes hebben, o.a. het aantal toe te passen anodes, welk materiaal voor welk vaargebied etc. maar ook niet onbelangrijk is de plaats waar ze gemonteerd worden.
Uiteraard op plaatsen in de buurt waar ook een ander metaal aanwezig is zoals in de buurt van de schroef soms zelfs op de schroefas, bij de boegschroef, beunkoeler, doorvoeren maar soms zo maar ergens tegen de huid van het onderwaterschip kom je ze tegen.
Wat ik bij diverse schepen meerdere keren ben tegen gekomen is putcorrosie recht boven de schroef in het vlak.
Links en rechts op de kiel bij het buitenlager zijn anodes aanwezig die ogenschijnlijk goed werken maar toch bleek dat niet genoeg om een dergelijke probleem te voorkomen.
Het valt of staat natuurlijk bij een goede coating maar die plek boven de schroef blijkt vaak kwetsbaar net als de coating op het roer.
Afhankelijk van de stand van je schroef komt er ook wel een flink stuk ander metaal dicht in de buurt bij de scheepshuid.
Ik bedoelde ook zeskantbouten, excuses.
Over corrosie aan het onderwaterschip heb ik een dikke map liggen en uiteindelijk is iedere situatie anders.
Er zijn zoveel factoren die van invloed kunnen zijn (nog los van de plek en omstandigheden waar een schip ligt, of hoe de elektra is uitgevoerd..).
Boven een schroef kan het a.g.v. cavitatie of erosie kaal worden, maar dan nog moeten de anodes de boel beschermen.
De manier om daar achter te komen is om dat middels een platina elektrode in het water (in de buurt van de schroef), een universeelmeter en een min aan het schip even te meten.
Er zijn bedrijven die daar een dikke boterham mee verdienen..
Ik ben na die cursus de specifieke meetwaarden inmiddels vergeten omdat je gewoon met de juiste hoeveelheid anodes en een goede conservering bijna nooit problemen hebt.
Mijn 10 meter bootje heeft 6 anodes en die werken (ze reduceren eigenlijk gelijkmatig in omvang). Dat gaat ongeveer allemaal naar de schroef (die wordt grijs).
