Je hebt helemaal gelijk natuurlijk, Roelof.
Maar een zeeman krijgt een eeltlaagje op zijn ziel.
Als je anderhalf uur in Pointe Noir ligt en je werkplaats is leeggeroofd met behulp van de door jou ingehuurde gewapende wachten daalt de vertrouwen in het land aardig.
Als je in Port Harcourt vanuit een kroeg in een taxi stapt en de taxichauffeur zit achter het stuur met een mes in zijn rug (Zoals later bleek daar in gezet door één van de kroegmedewerkers, zodat de blanken in de kroeg de schuld konden krijgen en er dus veel geld verdiend kon worden. (Dit met medewerking van de politie aldaar) wil je alleen maar weg.
Als in Kaapstad blijkt dat dat missende handje van dat bedelende kind er afgehakt is door haar eigen moeder ( info van de scheepsagent) word je misselijk.
En dát is het Afrika dat ík gezien heb.
En waar ik nooit, maar dan ook nooit meer hoop te komen.
Vandaar mijn eeltlaagje.
Vandaar dat relativeren mij soms wat zwaar valt
Natuurlijk is het daar een andere wereld.
Dat besef ik maar al te goed.
Maar kom óp zeg....
Zo ga je toch niet met elkaar om?
(Sorry voor mijn felle toonzetting, maar ik wilde mijn eitje even kwijt.)