Rogier schreef:Dank voor het meedenken en de ideetjes! Ik heb zojuist een kleine big bag (65x65x65) besteld en die ga ik vullen met stenen/keien. Die liggen er in overvloed. De hengsels bij elkaar met een ketting en daar de lijn naar de meerboei aan. Moet goed komen denk ik.

die ketting zal je hengsels slopen.... zeker met flinke golfbewegingen.
Zelfde als de jumbo tas eigenlijk.

Waarom niet gewoon een anker....
Of zoals gezegd, maar van een frietsaus emmer een blok beton, en zet daar gelijk een oog aan vast.... dat slijt niet door (althans, niet tijdens 1 vakantie)

En als de hengsels afscheuren is het bootje weg, kijk dat de big bag goed dicht is en draai de ketting strak er om heen, boutje door de schakels touw eraan en klaar.
Of gewoon een grote steen zoals ik al eerder schreef met een ketting, wat is daar mis mee.
Fijne vakantie.

een stukje ketting, mits lang en zwaar genoeg, zorgt ook voor demping.
Bij golven til je min of meer langzaam het gewicht van de ketting omhoog i.p.v. elke keer te gaan "snokken" aan je anker/hengels/ oogjes van de boot.

Maar even wat anders: Hoe denkt de wereld om je heen erover dat de bodem van een meer bezaaid ligt met bigbags/ jumbotassen en dat soort zaken?

Wel is een bigbag ( of een deel ervan) in je schroef gehad en dat al die plastic sliertjes zich om je as smelten en zich door je lager heen een weg naar binnen werken?

bas schreef:
Maar even wat anders: Hoe denkt de wereld om je heen erover dat de bodem van een meer bezaaid ligt met bigbags/ jumbotassen en dat soort zaken?

Wel is een bigbag ( of een deel ervan) in je schroef gehad en dat al die plastic sliertjes zich om je as smelten en zich door je lager heen een weg naar binnen werken?

precies,
kan je wellicht nog wel eens een hele dikke bekeuring opleveren.

bas schreef:Maar even wat anders: Hoe denkt de wereld om je heen erover dat de bodem van een meer bezaaid ligt met bigbags/ jumbotassen en dat soort zaken?

Ga je er hier vanuit dat ik hem achterlaat als ik wegga? Dat is dus niet het geval. Hij ligt op 3 a 4 meter en ik haal hem dus gewoon weg als ik vertrek. Voor mij evident.

Marie Christina schreef:Nee, daar is het niet voor.

Die ketting zorgt ervoor dat de schacht van het anker horizontaal op de bodem blijft liggen.
Daardoor graven de vloeien zich dieper in naarmate er meer kracht op het anker komt.

Hoe "rechterop" de schacht staat, hoe meer het anker de neiging zal hebben om zich uit te graven.
En dat rechtop staan zal met een licht touwtje eerder gebeuren dan met een ketting.

Weer wat geleerd , en de leraar had het al opgegeven in groep 4

Gelukkig dat er op dit forum nog een leraar zit.

Ga je er hier vanuit dat ik hem achterlaat als ik wegga? Dat is dus niet het geval. Hij ligt op 3 a 4 meter en ik haal hem dus gewoon weg als ik vertrek. Voor mij evident.

Nou nee dat nog niet eens zozeer, denk alleen dat je voorgangers met afgescheurde hengsels er anders over gedacht hebben en dat de lokale autoriteiten niet zitten te wachten op dit soort constructies.

De voorbereiding van een ankerpunt tijdens de vakantie laat mij terugdenken aan de vakanties in mijn jeugd.

In de jaren 70 & 80 gingen we vaak naar Joegoslavië op vakantie, altijd met caravan en onze rubberboot met bb.
Voor het ankerpunt in de baai nam m'n vader altijd een oude autoband (aan de onderkant afgesloten door een plaatje triplex), een baaltje cement en een stukje ketting mee.
Nadat de voortent was opgezet gingen we zwemmen en kijken of er nog "oude" ankerpunten van voorgaande jaren ongebruikt waren. Als we een bruikbaar ankerpunt vonden werd er een boeitje aangeknoopt om te laten zien dat deze bezet was, punten met een boei werden altijd gerespecteerd.
Als er geen ankerpunt gevonden werd was het een vast ritueel om 's avonds de band te vullen met cement met de ketting hierin, daarna de boot gereed maken.

De volgende dag de boot en het ankerpunt naar de baai brengen en op een geschikte plaats op de bodem laten zakken met een boei.
In die tijd liet iedereen de ankerpunten na de vakantie liggen en werden ze voor vertrek vaak over gegeven aan nieuwkomers met een boot. Het was min of meer een gewoonte om de zaak ongemarkeerd te laten liggen met de gedachte "het scheelt mij werk en iemand anders kan er blij mee zijn . Er werd nooit over nagedacht dat zwemmers, hengelaars, het milieu of anderen hier later last van zouden krijgen.

Op de camping gebeurde een enkele keer dat iemand zijn ankerpunt van een voorgaand jaar claimde nadat deze in gebruik was genomen door iemand die eerder arriveerde. Dat waren soms verhitte discussies op de camping, meestal betrof het onze oosterburen en soms een Fransoos die hier amok over gingen maken . Dit tot grote hilariteit van de omringende kampeerders.

In de huidige tijd zou ik zeker mijn ankerpunt opruimen of eventueel overdragen aan een nieuwe vakantie gast, maar in die tijd werd er gewoon anders gedacht.

Ook terugkijkend: Wie haalt het in z'n hoofd om met een baal cement en een oude band in z'n auto heel Europa te doorkruisen
Al doende leert men en denkt iedereen tegenwoordig beter na over het (niet) achterlaten van dergelijke zaken.

De ankerpunten van mijn vader waren altijd wel goed op zowel zanderige als stenen bodem, ook met slecht weer en hoge golven.

Groet,
Roelof